۱۳۸۹ مرداد ۲۶, سه‌شنبه

رباعی


برای تمام آزاداندیشان و قلم به ‌دستانِ « رفته، مانده، و در میانه‌ی راه‌ِ » این مرز و بوم.


زنهار! کــه اینــک به قلــــم دســت شدم

مَستان به مِی و من به قلم مست شدم

زیــن پس هرگز نتوانند بگویند که « بود »

چون با قلم‌ام، تا به ابـد « هست » شدم



2 نظر:

بانو گفت...

مینویسم پس هستم .

بانو گفت...

شما را به جمع دوستانم افزودم .

ارسال یک نظر

» لطفا فینگلیش ننویسید.

» همچنین لطف کنید و در دیدگاه‌تان تنها در مورد همین پست مطلب بنویسید، اگر مطلب دیگری دارید از فرم "تماس مستقیم با من" استفاده نمائید.