برای ص.

گاهی اوقات چه ساده‌ای

ساده‌تر از من هم شاید

دوستانه سکه‌هایت را نگاه دار

تا در یکی کاسه‌ی زنگار بسته

که ندار شوخ باز ناکرده‌ی غمگینی

برزمین گذارده – به سبب درد اجتماع خون –

بیاندازی و شرمگین باشی

از شرمی که ندارد

و عرق سردی

از پوشیدن پیراهنی مندرس و چرکین

و از انداختن گونی مندرس‌تری بر دوش

بر پیشانی‌اش ننشسته

و به تقاضای هر مددی

سکه‌ای آماده برنیندازی :

سرباز مهر و موم سر‌بسته‌ای گول‌ناک

یا شاطری که کینه‌توزانه کمر فریفتن

به میان برببسته‌اند

در عصری که پیچیده‌گی

فرض است بر همه

ساده یافتمت

ساده‌تر از خودت هم شاید – که دیر زمانی می‌شناختم –

سکه‌هایت را نگاه‌دار

کاسه‌های خالی‌تری خواهی یافت

30 تیر 89